W społeczeństwie utarło się przekonanie, że za poronieniem zawsze stoją problemy zdrowotne obecne u kobiety. To samo tyczy się niepłodności. Warto sobie jednak uświadomić, że przyczyna poronienia może leżeć zarówno po żeńskiej, jak i po męskiej stronie. Badanie po poronieniu dla mężczyzny, które warto wykonać? To przede wszystkim badanie kariotypu – czyli zestawu wszystkich chromosomów.
- Badanie po poronieniu dla mężczyzny – dlaczego warto zbadać swój kariotyp?
- Kariotyp – jego analiza ma na celu wykryć nieprawidłowości w chromosomach mężczyzny
- Translokacja Robertsonowska zrównoważona – najczęstsza przyczyna poronienia leżąca po stronie rodzica
- Kariotyp – jego analiza pozwala wykryć zmiany, o których mężczyzna może nawet nie wiedzieć
- Badanie kariotypu jest bardzo prostym badaniem
Badanie po poronieniu dla mężczyzny – dlaczego warto zbadać swój kariotyp?
Takie badanie pozwala przede wszystkim stwierdzić, czy przyczyna poronienia leży właśnie w nieprawidłowym kariotypie któregoś z rodziców i przy okazji oszacować szansę na donoszenie kolejnej ciąży.
Za jego pomocą dowiemy się też, czy istnieje ryzyko, że zmiany w chromosomach rodziców mogą zostać przekazane później potomstwu. Jeśli z kolei badanie nic nie wykaże, rodzice zyskują spokój, że ich materiał genetyczny jest prawidłowy. A co za tym idzie – mają szansę posiadać całkiem zdrowe dziecko.
Zobacz też: Przyczyny poronienia a badanie kariotypu
Kariotyp – jego analiza ma na celu wykryć nieprawidłowości w chromosomach mężczyzny
Szacuje się, że wśród par borykających się z problemem nawracających poronień, od 3 do 6% partnerów posiada nieprawidłowości w chromosomach [1]. Mało tego: jeśli para oprócz poronienia ma jeszcze za sobą ciążę zakończoną martwym porodem lub urodzeniem dziecka z chorobą genetyczną, to prawdopodobieństwo, że któryś z partnerów jest nosicielem nieprawidłowości w chromosomach, wzrasta nawet do 16% [1]. Problem polega jednak na tym, że tego typu wady często nie dają żadnych widocznych objawów.
Nie można zapominać, że panowie też mogą być nosicielami takich zmian. W związku z tym, tak samo jak kobiety, powinni wykonać badanie kariotypu. Jest ono nawet rekomendowane dla par po min. 2 poronieniach przez Polskie Towarzystwo Ginekologiczne [2].
Translokacja Robertsonowska zrównoważona – najczęstsza przyczyna poronienia leżąca po stronie rodzica
Translokacja jest rodzajem mutacji genetycznej, w której fragment chromosomu przemieszcza się na inne miejsce tego samego lub też zupełnie innego chromosomu. Wyróżnia się 2 typy takich translokacji – wzajemną i Robertsonowską.
Z wzajemną mamy do czynienia wtedy, gdy dwa fragmenty dwóch różnych chromosomów odłamują się i zamieniają miejscami. O translokacji robertsonowskiej mówimy natomiast w momencie, kiedy jeden fragment chromosomu przyłącza się do innego.
Kariotyp – jego analiza pozwala wykryć zmiany, o których mężczyzna może nawet nie wiedzieć…
Translokacje, które wywołują poronienia, najczęściej są zrównoważone. Oznacza to, że ilość materiału genetycznego jest prawidłowa, zmienia się tylko jego położenie. Mężczyźni będący nosicielami tego typu nieprawidłowości nie różnią się wyglądem od pozostałych mężczyzn.
Translokacja zasadniczo nie wpływa na stan ich zdrowia, nie wywołuje też zaburzeń rozwojowych. Większość nosicieli translokacji zrównoważonych nawet nie zdaje sobie sprawy, że ją ma.
Najczęściej dowiadują się o tym dopiero wtedy, gdy planują mieć dzieci. Wówczas mogą pojawić się problemy z zajściem w ciążę albo właśnie nawykowe poronienia u partnerki. Istnieje też ryzyko, że rodzic przekaże taką wadę swojemu potomstwu.
To może Cię zainteresować: Czy badanie kariotypu jest refundowane?
Badanie kariotypu jest bardzo prostym badaniem…
Oczywiście z perspektywy samego pacjenta. Żeby je przeprowadzić, wystarczą już 3 ml krwi pobrane z żyły odłokciowej. Wynik jest gotowy po ok. 3-4 tygodniach.
Badanie kariotypu jest tak naprawdę podstawowym badaniem wykonywanym w celu zdiagnozowania przyczyny poronienia. Swój kariotyp powinni więc sprawdzić oboje partnerzy – zarówno kobieta, jak i mężczyzna.
Źródła:
[1] B. Kwinecka-Dmitriew, A. Latos-Bieleńska, J. Skrzypczak, Przebieg ciąż u par nosicieli aberracji chromosomowych, „Perinatologia, Neonatologia i Ginekologia” 2010, t. 3, z. 3. [2] Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego w zakresie wybranych patologii ciąży oraz postępowania w ciąży po zapłodnieniu in vitro, 2004.