Blog

Infekcja intymna to znak, że w naszym organizmie dzieje się coś niepokojącego. Nigdy nie możemy ich lekceważyć. Są one niebezpieczne szczególnie w czasie ciąży, ponieważ mogą mieć negatywny wpływ na płód. Jednym z powikłań może być poronienie. Po pojawieniu się infekcji należy więc działać jak najszybciej. Sprawdź, jak możesz ją u siebie rozpoznać i co wtedy zrobić!

Infekcje intymne – jakie są i jakie objawy powinny Cię zaniepokoić?

W trakcie ciąży odporność kobiety jest nieco słabsza. Jest to skutek ciążowych zmian hormonalnych, które zaburzają pracę układu immunologicznego. W konsekwencji dochodzi do zachwiania ekosystemu bakteryjnego i zmiany pH pochwy. Wyróżnia się kilka rodzajów infekcji intymnych:

• Bakteryjne zakażenie pochwy – objawia się ono poprzez wodnistą, szarą wydzielinę z pochwy oraz nieprzyjemny zapach. Jednak w przypadku niektórych bakterii, takich jak chlamydia, zakażenie może przebiegać bezobjawowo.
• Grzybicze zakażenie pochwy i sromu – ich główny objaw to żółtawe lub zielonkawe upławy o nieprzyjemnym zapachu. Często towarzyszy im pieczenie, zaczerwienienie i świąd.
• Zakażenie wirusem opryszczki – objawia się ona poprzez pęcherzyki wypełnione płynem w obrębie narządów płciowych i odbytnicy. Po kilku dniach powinny one pęknąć, ale na ich miejscu pojawić mogą się owrzodzenia.
• Rzęsistkowica – wywołuje ona obfite i pieniste upławy o nieprzyjemnym zapachu. Towarzyszy im żółtawa wydzielina z pochwy oraz ból podczas oddawania moczu.

Infekcje intymne – co im sprzyja?

Główną przyczyną częstszych infekcji intymnych w ciąży jest osłabienie organizmu. Istnieją jednak czynniki, które mogą jeszcze bardziej zwiększać ryzyko. Są to:

• Stres
• Przemęczenie
• Przyjmowane antybiotyki
• Nieodpowiednia higiena intymna
• Częste zmiany partnerów seksualnych
• Korzystanie z publicznych toalet
• Korzystanie z saun i solariów bez dolnej części bielizny
• Dieta bogata w cukier

Na nawracające infekcje intymne dużo bardziej narażone są także kobiety chorujące na cukrzycę. Sprzyja im również palenie papierosów, ale ten czynnik ryzyka nie powinien dotyczyć kobiet ciężarnych.

Jak ustrzec się przed infekcjami intymnymi?

Najlepszym sposobem zapobiegania infekcjom intymnym jest właściwe leczenie każdej, która się pojawi. Zawsze w takiej sytuacji powinnyśmy skontaktować się z lekarzem, który zdiagnozuje przyczynę i dobierze odpowiednią terapię. Po wyleczeniu infekcji możemy zapobiegać kolejnym poprzez:

• Stosowanie płynu do higieny intymnej o pH 5,5 lub płynu z pałeczkami kwasu mlekowego. Tego typu płynem podmywać należy się przynajmniej raz dziennie.
• Podmywanie się w kierunku od sromu do odbytu
• Unikać kontaktów seksualnych bez zabezpieczenia. Wyjątkiem jest posiadanie stałego partnera.
• Korzystanie z saun i solariów w dolnej części bielizny
• Noszenie przewiewnej bielizny. Najlepiej, aby była wykonana z bawełny.
• Unikanie perfumowanych wkładek i chusteczek do higieny intymnej
• Wymienianie wkładek higienicznych podczas każdej wizyty w toalecie
• Unikanie noszenia obcisłych spodni
• Stosowanie diety ubogiej w cukry

Jednym z powikłań ciążowych jest stan przedrzucawkowy. Może on być niebezpieczny dla matki i dziecka. Najbardziej są na niego narażone kobiety przewlekle chorujące na nadciśnienie tętnicze. Jednak dzięki odpowiedniej profilaktyce mogą one go uniknąć. Dowiedz się, jak możesz rozpoznać stan przedrzucawkowy i jakie działania wdrożyć, aby mu zapobiec!

Stan przedrzucawkowy – czym jest i jakie są jego przyczyny?

Stan przedrzucawkowy, zwany także preeklampsją, to postać nadciśnienia. Pojawia się ona po 20 tygodniu ciąży. Ciśnienie tętnicze krwi ciężarnej w czasie stanu przedrzucawkowego wynosi powyżej 140/90 mmHg.

Przyczyna stanu przedrzucawkowego nie jest aktualnie znana. Istnieją jednak czynniki wysokiego ryzyka, które znacznie mogą zwiększać jego prawdopodobieństwo. Należy do nich:
• Nadciśnienie przewlekłe
• Nadciśnienie ciążowe
• Przewlekłe choroby nerek
• Cukrzyca typu 1 i 2
• Choroby autoimmunologiczne

Wyróżnia się również następujące czynniki średniego ryzyka:
• Pierwsza ciąża
• Wiek matki powyżej 40 lat
• Przynajmniej 10-letni odstęp od ostatniej ciąży
• Nieprawidłowy wskaźnik masy ciała (BMI powyżej 35)
• Rodzinne występowanie stanu przedrzucawkowego
• Ciąża wielopłodowa

Jakie są objawy stanu przedrzucawkowego?

Stan przedrzucawkowy zwykle objawia się poprzez:
• Ciśnienie tętnicze wynoszące powyżej 140/90 mmHg
• Białkomocz
• Ból nadbrzusza
• Bóle głowy
• Nudności
• Zaburzenia widzenia
• Nagły wzrost masy ciała

W najcięższej postaci stanu przedrzucawkowego wystąpić może się również rzucawka. W jej trakcie pojawiają się drgawki toniczno-kloniczne. Może to doprowadzić nawet do śpiączki. Innym ciężkim następstwem preeklampsji jest zespół HELLP, który powoduje niedokrwistość hemolityczną, małopłytkowość oraz zwiększony poziom enzymów wątrobowych.

Jakie są powikłania stanu przedrzucawkowego?

Preeklampsja może wywołać powikłania groźne dla matki i dziecka. Grozi ona niedotlenieniem, problemami ze wzrostem wewnątrzmacicznym oraz obumarciem wewnątrzmacicznym płodu. Z kolei u matki dojść może do krwawienia śródmózgowego, udaru mózgu oraz niewydolności narządów. Najcięższym powikłaniem jest zgon kobiety.

Jak się leczy stan przedrzucawkowy?

Kobiety ze stanem przedrzucawkowym powinny znajdować się pod ścisłą kontrolą lekarza. Zwykle muszą one stosować leczenie farmakologiczne, które obniży ich ciśnienie krwi. Rodzaj leku i jego dawka ustalana jest przez lekarza prowadzącego.

Jeśli ciśnienie tętnicze u ciężarnej wynosi więcej niż 160/110 mmHg, to konieczna jest hospitalizacja. Jest to stan zagrażający życiu kobiety. W takim przypadku podawane są leki zwalczające napady drgawek oraz zmniejszające ciśnienie tętnicze. Często stosowana jest także aparatura z tlenem.

Jaką profilaktykę stanu przedrzucawkowego stosować?

Kobiety, u których występuje zwiększone ryzyko wystąpienia preeklampsji, muszą stosować właściwą profilaktykę. Jest nią zażywanie kwasu acetylosalicylowego oraz regularne kontrole lekarskie. Profilaktyka wdrożona musi zostać przed 16 tygodniem ciąży.