Blog

Z mężem straciliśmy maleństwo w tamtym roku w grudniu. Nie wiem ile miało tygodni, ale bardzo to przeżywam. Przez niecały rok staraliśmy się o maleństwo. W końcu się udało.

Od dnia, gdy ujrzałem dwie kreski byłam szczęśliwa, że Bóg zesłał nam szczęście. Niestety dostałam krwawienia i poroniłam w ten sam dzień maleństwo w 5+6 TC.

Nie było słychać bicia serduszka. Bardzo mi ciężko z tym, dziennie o tym myślę. Wszyscy mówią będzie następne, ale oni nie rozumieją mojego bólu.

Życie jest okrutne, miałam je pod sercem na chwilę, żeby w sercu i pamięć mieć do końca życia.

Autor: Malwina

Jestem mamą najpiękniejszej istoty na świecie. Czyli mojej 5 letniej córeczki. Już od kilku lat chciałam dać jej rodzeństwo. Jednak mój mąż ciągle się opierał. Kiedy w końcu on również zdecydował się na drugie dziecko, zaczęliśmy starania.

W końcu po pół roku zobaczyłam upragnioną drugą kreskę na teście. Radość przeplatała się ze strachem, bo problemy już były od samego zajścia w ciążę, która była zagrożoną od samego poczęcia, przez hashimoto.

Już w 5 tygodniu plamiłam, a byłam już na duphastonie od ponad tygodnia. Ciągle bolał mnie brzuch choć się oszczędzałam, w końcu było lepiej i wtedy poczułam się bezpieczniej.

W 9tc na usg było wszystko w porządku. 3 dni od usg serce mojego maleństwa stanęło. Dowiedziałam się o tym w 12 tc.

Wraz z tą wiadomością umarła część mnie. Jechałam na usg z nadzieją, że poznam może płeć dzieciątka, wyszłam z bólem, który na zawsze ze mną zostanie. Teraz już wiem, że to był synek i miał wadę genetyczną, trisomie 21. Dałam mu imię Krystian. Mama nigdy o Tobie Kochanie nie zapomni. Zawsze będę Twoją Mamą a Ty moim Kochanym Synkiem. Kocham Cię.

Autor: Mama Aniołka