Homocysteina – czy zbyt wysoka ma wpływ na ciążę?

Tak! Nadmiar tej substancji podczas ciąży może zwiększać ryzyko poważnych powikłań. Zbyt wysoka homocysteina może wiązać się między innymi z poronieniem czy zahamowaniem wzrostu płodu [1,2]. Sprawdź, jakie jeszcze nieprawidłowości może powodować nadmiar homocysteiny.

homocysteina

  1. Homocysteina – nadmiar a problemy z rozwojem płodu
  2. Homocysteina – nadmiar a powikłania u przyszłej mamy
  3. Nadmiar homocysteiny – najczęstsze powody

Homocysteina – nadmiar a problemy z rozwojem płodu

Wysoka homocysteina zwiększa na przykład ryzyko problemów na etapie implantacji zarodka. Może powodować też poronienie i wewnątrzmaciczne obumarcie płodu, upośledzać funkcję łożyska, a nawet wywoływać jego odklejenie i zawał. Możliwe powikłania związane z nadmiarem homocysteiny to także zahamowanie wzrostu płodu, opóźnienie jego rozwoju oraz wady cewy nerwowej [1,2].

Homocysteina – nadmiar a powikłania u przyszłej mamy

Nadmiar tego aminokwasu może niekorzystnie odbijać się też na zdrowiu ciężarnej. Wiąże się z podwyższonym ryzykiem stanu przedrzucawkowego i ciąży pozamacicznej [3], a także miażdżycy i schorzeń zakrzepowo-zatorowych [1]. Chodzi na przykład o zakrzepicę, udar mózgu czy zwał serca.

Nadmiar homocysteiny – najczęstsze powody

Wysoka homocysteina może wiązać się np. z dietą zbyt bogatą w zwierzęce białka, złym trybem życia (np. niska aktywność, palenie papierosów, dużo kofeiny i alkoholu) czy niedoborami kwasu foliowego i witaminy B12. Często zdarza się, że za nadmiar homocysteiny odpowiada też obecność wariantów C677T i/lub A1298C genu MTHFR.

 

Źródła:

[1] G. Bednarek-Tupikowska, K. Tupikowski, Homocysteina – niedoceniany czynnik ryzyka miażdżycy. Czy hormony płciowe wpływają na stężenie homocysteiny? , „Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej” 2004, 58.
[2] D. Gąsiorowska, K. Korzeniowska, A. Jabłecka, Homocysteina, „Farmacja Współczesna” 2008, 1.
[3] A. Winczewska-Wiktor, B. Malendowicz-Major, B. Steinborn, Rola homocysteiny w fizjologicznym rozwoju i patofizjologii zaburzeń układu nerwowego u dzieci, „Neurologia Dziecięca” 2012, vol. 21, nr 42.