Niestety in vitro nie zawsze kończy się rodzicielstwem. Czasami transfer in vitro się nie udaje i potrzebne jest kilka prób, aby zajść w ciążę. Na szczęście w większości przypadków można im zaradzić, dlatego nie należy od razu się poddawać. Sprawdź, co warto zrobić po nieudanym transferze in vitro!
Nieudane in vitro – dlaczego tak się dzieje?
Najczęstsze przyczyny nieudanego transferu in vitro to:
- Nieprawidłowa odpowiedź kobiecego organizmu na stymulację owulacji, co skutkuje brakiem owulacji
- Komórki jajowe lub plemniki niskiej jakości
- Nieprawidłowości pojawiające się w trakcie rozwoju zarodka, które skutkować mogą jego całkowitym zatrzymaniem
- Nieudany proces zagnieżdżenia się zarodka w macicy (implantacji)
- Poronienia nawracające
Nieudane in vitro – ile zaczekać przed kolejnym transferem?
Ciężko jest odpowiedzieć na pytanie, kiedy można podjąć kolejną próbę po nieudanym transferze in vitro. Jest to bardzo indywidualna kwestia. Najczęściej zalecany jest miesiąc przerwy, ale czasem kolejny transfer odbywa się już w kolejnym cyklu miesiączkowym. W niektórych przypadkach zalecana może być dłuższa przerwa między transferami. Jeśli wyrażacie chęć do wykonania kolejnego transferu, to o odpowiednim momencie porozmawiajcie z lekarzem.
Nieudane in vitro – co dalej?
Kolejny transfer in vitro powinien zostać poprzedzony przez odpowiednią diagnostykę. Być może dzięki niej uda nam się uniknąć kolejnego niepowodzenia i szczęśliwie zajść w ciążę. Szczególnie zalecane jest wykonanie następujących badań:
- Badanie kariotypu – jest to badanie, w którym bada się zestaw chromosomów pod kątem aberracji liczbowych i strukturalnych. Jakiekolwiek wady w ich obrębie mogą przyczyniać się do niepowodzeń w trakcie starań o dziecko. Wykonane powinno ono zostać przez kobietę i mężczyznę. Potrzebna jest do niego tylko próbka krwi, dzięki czemu badanie kariotypu jest bezbolesne i bezpieczne. Przypomina zwykłą morfologię
- Badanie w kierunku trombofilii wrodzonej – jest to badanie, w którym wykryć można genetyczną skłonność do powstawania zakrzepów. Może ona być przyczyną poronień na wczesnym etapie. Jest to zaburzenie, które nie daje żadnych widocznych objawów. Wykryć można je jedynie w badaniu genetycznym. Test w kierunku trombofilii wrodzonej powinna wykonać jedynie kobieta. Wykonuje się go na podstawie próbki krwi.
- Badanie KIR – jest to badanie genetyczne przeznaczone jedynie dla kobiet. Sprawdza ono, czy między dwoma rodzajami receptorów KIR w kobiecej macicy zachowana jest równowaga. Jej zachwiania mogą uniemożliwiać zarodkowi zagnieżdżenie się w macicy, a w konsekwencji być przyczyną niepowodzenia transferu in vitro.
- Badanie HLA-C – to badanie immunologiczne wykonać powinna kobieta i mężczyzna. Sprawdza się w nim antygeny zgodności tkankowej HLA-C. Znajdują się one na powierzchni zarodka i każdej innej komórki. To właśnie m.in. od antygenów HLA-C zależy, czy zarodek będzie mógł zagnieździć się w macicy. Nieprawidłowa ekspresja antygenów HLA-C może więc być przyczyną nieudanego transferu in vitro.